کدخبر: ۱۰۷۶
۱۳ آذر ۱۴۰۴ ساعت ۰۰:۴۸
چاپ
تلگرام
واتس‌اپ
ایمیل
لینک کپی شد

یادداشت طنز:

سنندج در گره زمان و مکان؛ از مدیریت نابینا تا شورای خواب‌آلود

اگر روزی از شما پرسیدند «جاودانگی» چه شکلی است، کافی است پنج دقیقه-البته پنج دقیقه تقویمی، نه واقعی-در ترافیک میدان انقلاب سنندج بایستید. همان‌جا که خودروها مثل آدم‌هایی که قهر کرده‌اند، نه جلو می‌روند و نه کنار می‌کشند؛ فقط درجا لج می‌کنند.

در این میان مدیریت شهری نابینا هم شانه بالا می‌اندازد و می‌گوید: «ما که چیزی نمی‌بینیم!» البته حق دارند؛ وقتی چشم‌ها را محکم ببندی، طبیعی است میدان انقلاب را هم نمی‌بینی، چه برسد به ترافیکش. به‌نظر می‌رسد تنها چیزی که مدیریت شهری خوب بلد است، «دیدنِ ندیدن» است.

بعد می‌رسیم به شورای شهر خواب‌آلود؛ شورایی که ظاهراً جلسه‌هایش بیشتر برای چرت‌درمانی است تا حل بحران. اگر روزی بخواهند ترافیک میدان انقلاب را جمع کنند، احتمالاً اول باید اعضای شورا را از خواب عمیق بیدار کنند؛ آن هم با بوق کامیون، نه زنگ موبایل.

در طرف دیگر، راهنمایی و رانندگی مستاصل، که وسط میدان می‌ایستد و با دست‌هایش علامت‌هایی می‌دهد که نه راننده‌ها می‌فهمند، نه خودش. انگار وسط شعبده‌بازی گیر کرده باشد و فقط امیدوار باشد آخرش کسی برایش دست بزند.

و اما شهروندان خسته… آن‌هایی که می‌خواهند فقط از یک میدان رد شوند، اما ناگهان می‌فهمند باید سه مرحله عرفانی را تجربه کنند:

۱. انکار («نه بابا، امروز خیلی شلوغ نیست!»)

۲. خشم («این چه وضعشه؟!»)

۳. پذیرش («باشه… ظاهراً باید تا ابد همین‌جا بمونم.»)

حالا سؤال اصلی این است: مقصر کیست؟

مدیریت نابینا؟ شورای خواب‌آلود؟ راهور مستاصل؟ یا شهروندان خسته؟

پاسخ ساده است: هرکسی که فکر می‌کند این میدان «خودش درست می‌شود»، دقیقاً همان مقصر اصلی است!

تا آن روز، میدان انقلاب همچنان جایی خواهد بود که آدم واردش می‌شود با امید، و بیرون می‌آید با هزار سال تجربه

توضیح عکس:

میدان انقلاب سنندج ساعت 5 و 30 روز چهارشنبه 12 آذرماه 1404

پربیننده ترین

آخرین اخبار