یادی از قیصر دنیای فوتبال- بکن باوئر

ئایان خبر- فرانتس بکن‌باوئر، نامش را در تاریخ فوتبال با قهرمانی در جام‌جهانی ۱۹۷۴ به عنوان کاپیتان و جام‌جهانی ۱۹۹۰ به‌عنوان سرمربی جاودانه کرد. «قیصر» در ۱۰۳ بازی با پیراهن آلمان ۱۴ گل به ثمر رساند.

او از پرافتخارترین ستارگان فوتبال آلمان و جهان به حساب می‌آید که در کشورش، با نام "قیصر" مشهور شده و فرانتس نیز از نام "امپراتورهای اتریشی" گرفته شده است.

بکن باوئر متولد یازدهم سپتامبر ۱۹۴۵ در یکی از محله ‌های شهر مونیخ در ایالت بایرن آلمان است.

خلاقیت فردی در زمین بازی

فرانتس بکن باوئر بدون شک یکی از بهترین و کامل ترین فوتبالیست‌های تاریخ است که به عنوان یک بازیکن همه کاره و نابغه کارش را به عنوان هافبک آغاز نمود، اما نامش به عنوان یک مدافع میانی بزرگ معروف شد.

او خالق پست سوئیپر مدرن یا لیبرو در دنیای فوتبال است. قیصر یک فوتبالیست در اختیار تیم و باهوش بود و در دوئل‌های هوایی به شدت تاثیرگذار بود.

بر روی زمین هم یک بازیکن پا به توپ بود و به خوبی توپ را به گردش در می‌آورد.

او به عنوان سرسخت‌ترین مدافع فوتبال شناخته می‌شد که عبور از وی کاری به شدت دشوار بود.

به دلیل مهارت‌هایش که همچون یک هافبک بود با کنترل توپ، دریبل زدن و پاس‌هایش اولین نفری بود که ضدحمله را آغاز می‌کرد.

افتخارات قیصر در فوتبال

او که در نیویورک کاسموس و هامبورگ هم توپ زده بود، ۷۵۴ مرتبه در فوتبال حرفه‌ای به میدان رفت. او ۵ مرتبه قهرمانی در بوندس‌لیگای آلمان، ۴ مرتبه قهرمانی در جام‌حذفی آلمان، ۳ مرتبه قهرمانی در جام باشگاه‌های اروپا، یک مرتبه قهرمانی در جام‌درجام اروپا و یک مرتبه قهرمانی در جام بین‌قاره‌ای را همراه بایرن جشن گرفت. ۳ مرتبه هم همراه نیویورک کاسموس قهرمان لیگ فوتبال آمریکای شمالی شد.

بکن باوئر از بازیکنان کلیدی بایرن مونیخ در کسب سه قهرمانی پیاپی جام باشگاه های اروپا به حساب می‌آید و در طول سیزده سال حضورش در بایرن موفق به کسب سیزده جام شده است.

پس از یک فصل بازی برای بایرن مونیخ، بکن باوئر در سال ۱۹۶۵ و بیست سالگی به تیم ملی فوتبال آلمان غربی دعوت گشت و اولین تورنمنت مهمی که او در آن حاضر گشت جام جهانی ۱۹۶۶ انگلستان بود.

مدافع تاریخساز تیم ملی آلمان در سه جام جهانی ۱۹۶۶، ۱۹۷۰ و ۱۹۷۴ حضور داشته و طی ۱۸ بازی در این رقابت ها ۱۴ برد، ۱ تساوی و ۳ شکست کسب نمود و پنج بار نیز دروازه حریفان را گشود.

فرانتس جام جهانی را خیلی خوب آغاز کرد و در همان دیدار ابتدایی جام جهانی ۱۹۶۶، دو بار دروازه سوئیس را گشود تا ژرمن‌ها با نتیجه ۵-۱ پیروز میدان شوند.

آلمان سپس با نتیجه ۴-۰ از سد اروگوئه عبور کرد و باز هم قیصر در آن دیدار گلزنی کرد.

بکن باوئر با به ثمر رساندن ۴ گل کفش برنز سومین گلزن مسابقات را کسب کرد.

وی همچنین به عنوان هافبک در تیم منتخب جام قرار گرفت و جایزه بهترین بازیکن جوان جام را نیز کسب نمود.

دو سال پس از جام جهانی ۱۹۷۰ او به عنوان کاپیتان آلمان ها موفق به قهرمانی در مسابقات جام ملت های ۱۹۷۲ بلژیک شد.

عنوانی که برای اولین بار در تاریخ کشور آلمان اتفاق می افتاد و بنابراین بکن باوئر به اولین کاپیتان تاریخ تیم ملی فوتبال آلمان بدل گشت که توانسته جام قهرمانی این رقابت‌ها را در خاک بلژیک بالای سر ببرد.

در جام جهانی ۱۹۷۴، قیصر باز هم به عنوان کاپیتان راهی مسابقات شد و این بار با تجربه حاصل از دو جام جهانی قبل به تیمش کمک کرد تا سرانجام قهرمان شود.

بکن باوئر عنوان توپ نقره‌ای دومین بازیکن برتر جام را کسب نمود و برای سومین بار متوالی در تیم منتخب مسابقات جای گرفت.

بکن باوئر یکی از معدود بازیکنانی است که هر سه عنوان اول تا سوم جام جهانی را کسب کرده است.

۱۹۷۷ سالی بود که بکن باوئر هم از مسابقات ملی خداحافظی کرد و هم از باشگاه بایرن مونیخ.

بکن ‌باوئر در مجموع ۱۰۳ بازی برای تیم ملی فوتبال آلمان انجام داد و ۵۰ بار هم به عنوان کاپیتان، این تیم را هدایت کرد، اگر چه او بدون داشتن بازوبند کاپیتانی هم یکی از راهبران بی‌ قید و شرط در میدان محسوب می ‌‌شد و به همین خاطر هم به قیصر شهرت یافت.

در سال ۱۹۷۷ او به تیم نیویورک کاسموس ملحق شد تا بازی در آن سوی آتلانتیک را در کنار پله تجربه نماید.

او پس از اینکه چند سالی در خدمت باشگاه نیویورک کاسموس بود و در لیگ حرفه‌‌ای آمریکا توپ زد، به آلمان بازگشت و در سال ۱۹۸۰ به هامبورگ پیوست.

دو سال انتهایی دوران فوتبالش را در این تیم گذراند تا اینکه در سال ۱۹۸۳ مجددا به نیویورک کاسموس بازگشت و با انجام ۲۵ بازی برای این تیم از دنیای فوتبال در سن ۳۸ سالگی خداحافظی کرد.

قیصر در کنار کارل هاینتس رومنیگه تنها بازیکنان تاریخ فوتبال آلمان محسوب می شوند که سابقه بردن دو توپ طلا را داشته اند.

بکن باوئر در سال های ۱۹۷۲ و ۱۹۷۶ برندۀ توپ طلا شده است.

اما این پایان کار فرانتس بکن باوئر با مستطیل سبز و دنیای فوتبال نبود و او در کسوت مربیگری بار دیگر به این ورزش بازگشته بود.

بکن باوئر در سال ۱۹۸۴ بدون داشتن هرگونه مدرکى در عرصۀ مربیگری، هدایت تیم ملی بحران ‌زدۀ آلمان را برعهده گرفت.

او همواره در پاسخ به منتقدان خود این پرسش را مطرح می‌کرد:  استادان دانشکده ورزش مثلا مى‌خواهند چه چیزی به من یاد بدهند؟!

تیم ملى فوتبال آلمان با هدایت فرانتس بکن ‌باوئر دو بار پیاپى به فینال جام جهانى راه پیدا کرد.

اولین بار در سال ۱۹۸۶ در مکزیک که شاگردان او ۳-۲ از آرژانتینِ مارادونا شکست خوردند و دومین بار در سال ۱۹۹۰ در ایتالیا، باز هم در برابر آرژانتین که این ‌بار آلمان پیروزمندانه میدان را ترک کرد و براى سومین بار قهرمان جهان شد.

بکن باوئر پس از ترک تیم ملی آلمان، هدایت مارسی را برای یک فصل قبول کرد و توانست این تیم را به مقام قهرمانی لیگ ۱ فرانسه برساند.

پس از آن و در سال ۱۹۹۳ به عنوان مرد شمارۀ یک نیمکت بایرن مونیخ برگزیده شد و با این تیم به یک مقام قهرمانی بوندس لیگا و یک قهرمانی جام یوفا دست یافت.

پس از آن بود که از شغل مربیگری نیز استعفا داد تا به عنوان یک مدیر در فوتبال کشورش ادامۀ کار دهد.

بسیاری از فرانتس بکن باوئر به عنوان بهترین بازیکن تاریخ فوتبال آلمان و باشگاه بایرن مونیخ یاد می‌کنند.

سرانجام این اسطوره بزرگ کشور آلمان و دنیای فوتبال، در ۷۸ سالگی دار فانی را وداع گفت.